Usamodzielnienie, związek na odległość i garść myśli.

Hej :) Dzisiaj bez recenzji, będzie za to trochę nowinek z mojego prywatnego życia oraz trochę przemyśleń. 1 października zaczynam studia w Krakowie. Przeprowadzam się z mojego rodzinnego miasta Przeworska do Krakowa. Nastąpi to już w tą niedzielę i sama nie wiem co mam o tym myśleć. Z jednej strony bardzo się cieszę, z drugiej - trochę denerwuje i obawiam różnych rzeczy. Ale wiem, że to musi nastąpić, tym bardziej, że tak długo na to czekałam. Niestety mój chłopak nie będzie ze mną w Krakowie przez pierwszy rok studiów. Jest to dla mnie nowa sytuacja. Związek na odległość ? Jakkolwiek to brzmi, nie przeraża mnie już wcale. Przekonałam się, że nie warto kończyć tego tylko dlatego, że nie będzie 2 osoby przy nas przez cały czas. Trzeba spróbować, żeby potem nie żałować, że się nie spróbowało. Ja zaryzykuję i spróbuje związku na odległość. W dzisiejszych czasach jest dużo form komunikacji międzyludzkich: Skype, SMS, rozmowy przez telefon, E-maile, gg itd, itp. No i poza tym spotkania co jakiś czas (przynajmniej w moim wypadku). Bałam się tego cholernie, bo od kiedy pamiętam zawsze razem. Nierozłączni. A teraz życie wystawia na próbę nasz związek. Zaufanie jest tu mega ważne i chyba nie muszę tłumaczyć dlaczego. Przydaje się też nadzieja. Nadzieja na lepsze jutro, na poprawę czegokolwiek. Wiara jest również bardzo ważna. Trzeba wierzyć w to, że wszystko się ułoży, że będzie dobrze i złe chwile miną. Bo w końcu po nocy wstaje dzień, lub po deszczu pojawia się tęcza. Jak kto woli. Musi być przez chwile źle, żeby potem było dobrze. Takie jest życie i nikt tego nie zmieni. A więc mamy wiarę i nadzieję ... I najważniejsza cnota, jeżeli chodzi o związki i ogólnie ... Miłość. Darzymy miłością osoby, dajemy im nasze serce. Dajemy kawałek, a nawet całego siebie. To jest piękne. Najpiękniejsze uczucie i najwspanialsza cnota. Ja poznałam swojego chłopaka w 1 klasie gimnazjum i od tamtej pory z nim tworzę związek. Kocham go bezgranicznie, dlatego nie straszny mi związek na odległość. Bo w życiu trzeba spróbować wszystkiego. Podejmować ryzyko. Mam nadzieję, że ryzyko się opłaci i w końcu będziemy bliżej siebie. Na razie najlepszym dla nas sprzymierzeńcem jest czas. Czas nie tylko leczy rany, ale i uodparnia nas wewnętrznie. Przynajmniej mnie. Jeżeli związek jest silny to przetrwa wszystko. Ja wierzę, że dam radę. O, przepraszam ... Damy radę ! Musimy. Trzeba mieć do tego trochę dystansu i patrzeć na to trzeźwym okiem. Ja tak robię. I to mi pomaga. Wszystko w końcu kiedyś musi się ułożyć. Nie ma innej opcji. Jak widać, czasami za dużo myślę, ale spisując to wszystko co siedzi mi w głowie jest chyba dobre. W chwilach słabości wracam do tego dnia, tej godziny, tego bloga i tego posta. I czytam. To mnie uspokaja i podnosi na duchu. Przecież zawsze mogło być gorzej - powtarzam. Bo mogło. Nigdy nie ma sytuacji bez wyjścia. I o tym trzeba pamiętać. Ja pamiętam, a Ty ?

So much to do, so much to see
So what's wrong with taking the back streets
You'll never know if you don't go
You'll never shine if you don't glow